In het vorige artikel schreef ik over de Inner Development Goal ‘complexity awareness’. In dat stuk ging het over de innerlijke staat van zijn die je moet hebben om complexiteit te kunnen zien en hoe dat soms een paradox is met hoe ons hoofd werkt als dingen ingewikkeld worden.
Je moet in de rust-stand zijn om een brede blik te kunnen houden.
Die brede blik heb je nodig om in complexiteit de verschillende delen en lagen te kunnen zien en horen. Je moet geloven dat níemand de hele werkelijkheid in beeld heeft en ook niet alle kennis en vaardigheden bezit om vanuit zijn eigen wereld naar een oplossing te komen.
En daarom kies ik deze week voor IDG nummer 5: communication skills. Want die heb je wel nodig om al die meervoudige perspectieven boven tafel te krijgen toch?
En toch is dit geen verhaal over communicatievaardigheden.
Niets over wat je moet zeggen, hoe je moet praten, hoe je de boodschap overbrengt of wat je non-verbaal uitstraalt. Nee, dit verhaal gaat over het kunnen ontvángen van die meervoudige perspectieven. Over ópen staan voor de wereld van de ander. Over jezelf afvragen waar de verschillen zitten tussen dat wat een ander vertelt en jouw eigen blik op de wereld.
Dit is een verhaal over luisteren.
Luisteren begint bij een veilige plek. Een plek waar alle verschillende beelden en stemmen welkom zijn. Ook als je zelf anders denkt of voelt. Ook als je zelf een ander belang hebt. In dat welkom kan de ander zijn stem laten horen. Zonder angst om afgewezen te worden of voor gek verklaard te worden. Zonder je verhaal te moeten bevechten of verdedigen. Zonder dat er één stem gelijk moet krijgen. Kun je in je eigen luisteren de ruimte vinden en houden voor een andere werkelijkheid?
In alle eerlijkheid: hoe vaak luister je om jouw eigen gelijk te krijgen, op zoek naar de hiaten of tegenstellingen in iemands verhaal? Hoe vaak luister je op zoek naar hoe je 'het' kunt fixen? Hoe vaak luister je om te (ver)oordelen? Hoe vaak ben je vooral aan het wachten op het juiste moment om je eigen punt te maken? En hoe vaak luister je om te zoeken naar waar de informatie die je krijgt je juist een nieuw perspectief biedt?
Probeer het eens een dag bij te houden: met welk onderliggend (vaak verborgen) doel luister ik?
Kun je, in het luisteren, écht aanwezig zijn bij de ander?
En kun je, terwijl je bij de ander aanwezig bent, ook opmerkzaam zijn wat er ondertussen binnen in jou gebeurt?
Of nog verder uitzoomen en opmerken wat er daarmee tussen jullie gebeurt?
Welke informatie komt beschikbaar als het niet langer gaat om of-of maar om en-en?
Als alle stemmen even veel waard zijn?
Alle stemmen anders en toch allemaal gelijk.
