Ik zie nog vaak in leiderschaps of teamcoaching traject dat naar jezelf kijken het meest spannende onderdeel is, of zelfs het deel dat het liefst vermeden wordt. Bill O’Brien zei: ‘the success of the intervention is based on the interior condition of the intervener’. Dus om met success transities te (bege)leiden is je innerlijke staat van essentieel belang. Het start met jezelf. En met jezelf aan de slag gaan, je innerlijke staat van zijn onder de loep nemen, vraagt MOED.
Een synoniem voor het woord moed is ‘onverschrokken’.
Ik merk dat ik een grote lading aan het woord onverschrokken geef. Ik zie een groot harig beest voor me dat rücksichtslos en zonder angst vooruit beweegt. Voor de ouders: een beetje zoals de Gruffalo maar dan minder vriendelijk. Mijn eerste impuls is dan ook: dat is geen synoniem voor moed. Maar als ik eens beter naar dat woord kijk staat er eigenlijk gewoon ‘niet terug geschrokken’. En dat is precies waar de innerlijke beweging van het woord moed over gaat: Je besluit iets te doen, alarmbellen gaan af en afweermechanismen gaan aan, en je besluit weloverwogen om niet terug te schrikken.
MOED is één van de vaardigheden in het Inner Development Goals framework die weergeeft welke innerlijke ontwikkeling en vaardigheden nodig zijn om als leider succesvol door deze tijd en richting de toekomst te werken. Moed is daarbij wat mij betreft essentieel.
Als ik ‘moed’ op de eerste plek zet in de Inner development Goals denk ik aan de bereidheid om jezelf onder de loep te nemen. Aan innerlijke moed. Om in je acties naar buiten toe moedig te kunnen zijn helpt het als je je eigen beschermingsmechanismen kent en weet wanneer die getriggerd worden. Zodat je acties niet rücksichtslos maar weloverwogen zijn.
Wat gebeurt er binnen in jou en in je gedrag als jij geconfronteerd wordt met onzekerheid, spanning, mogelijke mislukking of falen en met oordelen van toeschouwers (of nog venijniger: oordelen van jezelf over jezelf)? Ken jij jouw beschermingsmechanismen? Waar heb je die opgepikt? Wat hebben ze je gebracht, hoe hebben ze je gevormd? En hoe komen ze nu nog tevoorschijn terwijl ze eigenlijk niet meer dienend zijn?
Als je voorbij je beschermingsmechanismen kunt kijken kom je bij de laag daaronder. Jouw verlangen. Wat is je vuur? Waarvoor kom jij uit bed? Zo mooi aan werken vanuit het contact met dat verlangen is dat de beweging ergens naar tóe gaat. Een duidelijk ‘waarom’. De energie van verlangen zet jouw positieve, jouw gezonde deel aan. Je ziel neemt het voortouw. Ergens naar toe bewegen doet innerlijk iets heel anders met je dan ergens van weg bewegen.
‘Wie een waarom heeft om voor te leven kan bijna iedere hoe doorstaan.’ Victor Frankl
In contact met jouw waarom kun je makkelijker bij je moed komen. Ook als het spannend wordt. Niet voor niets zeggen we over moed: feel the fear and do it anyway.
Je angst voelen én je ziel volgen.
Moed komt dus gelijk aan buiten je comfortzone stappen. Je angst voelen én je ziel volgen. En als je ergens naar toe beweegt, zonder precies te weten wat er allemaal op je pad zal verschijnen, vraagt dat van je dat je met dat ‘niet weten’ om gaat. Dat geldt zeker voor het werken met de Sustainable Development Goals. Immers: onze oude oplossingen werken niet meer, we vragen ons in spanning en onzekerheid af hoe de wereld er straks uit ziet. Het moet anders, maar hoe? Zodra je in het ‘niet weten’ stapt begint er van alles tegen te sputteren. Ons hoofd, en de systemen waar we in zitten, wil het liefst dat alles blijft zoals het was. Terwijl voor grote transities een open geest wordt gevraagd om nieuwe mogelijkheden voor ons te zien. Het vraagt moed om eerst de ene stap vooruit te zetten en daarna je andere stap te bepalen. Het vraagt moed om om te gaan met alle mogelijke moeilijkheden. Het vraagt moed om met je eigen kwetsbaarheid te zitten en ook om die emotie toe te laten.
Het vraagt moed om je bescherminsgmechanismen te (h)erkennen, ze te bedanken voor hun diensten en tóch die stap te zetten. Het vraagt moed om je verlangen te volgen. Dwars door de modder, op weg naar jouw vuur.
